Το δέντρο της ελιάς συνυπάρχει με τον άνθρωπο και την ιστορία του. Πριν 7.000 χρόνια εμφανίσθηκε στην περιοχή της Μεσογείου. Φοίνικες έμποροι το έφεραν στην Ελλάδα. Η ελληνική παράδοση, θέλει την πρώτη ελιά να φυτεύεται στην Ακρόπολη από την θεά Αθηνά, ως δώρο στους κατοίκους της πόλης, στο ναό του Ερεχθείου Μορίου Διός και ονομάζεται Μορέα ελιά. Στην Ακαδημία, 12 ιερές ελιές, οι Μορίαι πρόσφεραν το λάδι τους ως έπαθλο, στους νικητές των Παναθηναίων. Ένας κλάδος ελιάς στεφάνωσε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός στην Ολυμπία, ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Η ελιά αγκαλιάζεται από τους Έλληνες και γίνεται το ιερό τους δέντρο γεμάτο συμβολισμούς. Της ειρήνης, της σοφίας, της γονιμότητας, της ευημερίας, της ευφορίας, της νίκης. Με κλάδο ελιάς έρχονταν οι αγγελιοφόροι για σύναψη ειρήνης.

Κι ενώ ο συμβολικός της χαρακτήρας εμπνέει τον αθλητισμό και τις τέχνες, Έλληνες φιλόσοφοι μελετούν τις φαρμακευτικές της ιδιότητες. Οι αρχαίοι Έλληνες άλειφαν το σώμα τους και τα μαλλιά τους με λάδι ελιάς, για περιποίηση και υγεία. Ο  Όμηρος την ονόμασε «ατόφιο υγρό χρυσάφι» και ο Αριστοτέλης αποκάλυψε την επιστήμη της ελαιοπαραγωγής.

Πολλές περιγραφές για τις χρήσεις της ελιάς βρέθηκαν σε πινακίδες γραμμικής γραφής Β΄  στα Μινωικά και στα Μυκηναϊκά ανάκτορα. Στον Άνω Εγκλιανό της Πύλου -στο παλάτι του Νέστορα- βρέθηκε πινακίδα όπου δίπλα στο ιδεόγραμμα της ελιάς, υπάρχει η λέξη po-qa που σημαίνει βρώσιμη ελιά.

Κατά τη μυθολογία, ο Ηρακλής φυτεύει μια ελιά στο ναό της Ήρας στην αρχαία Ολυμπία, μετά τους 12 άθλους του που έκανε με το ρόπαλό του που ήταν από ξύλο ελιάς. Γνωστή ως η «καλλιστέφανος ελιά», από την οποία φτιάχνονταν ο κότινος. Το στεφάνι αγριελιάς που επιβράβευε τους αθλητές, σε κάθε ύψιστη διάκριση.

Οι καρποί της ελιάς , το λάδι της , αλλά και τα κλαδιά της , χρησιμοποιήθηκαν για ανθηρό εμπόριο, έθρεψαν υγιεινά γενιές και γενιές , πρόσφεραν μακροζωία, έγιναν γιατρικό για διάφορες αρρώστιες, φώτισαν, καλλώπισαν, στεφάνωσαν  και συνδέθηκαν με  θρύλους, αλλά και με την πραγματική ιστορία & τον πολιτισμό  της Ελλάδας αλλά και της Μεσογείου.

Οι περισσότερες επιστημονικές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί για την επίδραση του ελαιόλαδου στην υγεία έχουν δείξει τον καθοριστικό του ρόλο στην πρόληψη και την ευζωία κει έχουν αποδείξει την πολύ θετική του επίδραση στα λιπίδια του αίματος και γενικότερα στο καρδιοαγγειακό σύστημα.

Βοηθά στην πρόληψη του σχηματισμού θρόμβων και της συσσώρευσης αιμοπεταλίων, με αποτέλεσμα τη μικρότερη συχνότητα εμφάνισης καρδιοαγγειακών νοσημάτων. Μειώνει την ολική χοληστερόλη στο αίμα, την “κακή” χοληστερόλη (LDL), τα τριγλυκερίδια και την αθηρογενή δράση, δηλ. την σκλήρυνση και στένωση των αρτηριών. Το ελαιόλαδο, επίσης αυξάνει την “καλή” χοληστερόλη (HDL), η οποία έχει προστατευτική δράση.Το ελαιόλαδο έχει, επιπλέον, επίδραση στην πρωτογενή αλλά και στη δευτερογενή πρόληψη (π.χ. πρόληψη 2ου καρδιακού επεισοδίου).Επίσης, λόγω της περιεκτικότητας του σε πολυφαινόλες μπορεί να επιφέρει μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης (υπέρταση). Οι αντιοξειδωτικές ουσίες έχουν αντικαρκινική δράση μέσω της παρεμπόδισης του σχηματισμού των ελευθέρων ριζών και ως εκ τούτου του οξειδωτικού στρες.

«Μελετώντας τα μικροσυστατικά, που διαθέτει το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, είναι σαν να βλέπεις μικρά θαύματα. Με το πόσο ευεργετικά δρουν και με ποικίλους τρόπους στην ανθρώπινη υγεία»

Η Μεσογειακή Διατροφή είναι «ένα πολυδιάστατος θησαυρός». Περιλαμβάνει τη γεωργία και τα προϊόντα της, τις μεθόδους παραγωγής, την αυθεντικότητα της πρώτης ύλης, την ύπαιθρο, αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Τις οικογένειες και τις παρέες, που μαζεύονται όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι για να φάνε, να γιορτάσουν, να μοιραστούν στιγμές. Είναι ένα υγιεινό πρότυπο, μια πανάρχαια φιλοσοφία, με παρελθόν παρόν και μέλλον που στο κέντρο της, έχει το ελαιόλαδο. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, αναγνωρίζονται οι αξίες της. Απλότητα και ουσία.